Stocznia Bialeńska w Sateda jest państwowym przedsiębiorstwem zajmujących się budową zarówno statków cywilnych, jak i okrętów wojennych.
MESJANO/SATEDA
Mesjano to duże miasto położone na północno-wschodnim wybrzeżu Wyspy Bieleńskiej, w ujściu Orlicy – rzeki, która swój początek bierze w Górach Orlich.
Przez długi czas był to największy i jeden z najważniejszych (obok Topolna, Nowej Auttery, Nowego Ab’Dorst i Apfelbaumstadt) portów morskich Republiki Bialeńskiej… i tam mieściła się największa stocznia Republiki Bialeńskiej.
W listopadzie 2019 przedsiębiorstwo zmieniło nazwę i zostało przeniesione do nowo wybudowanego i nowoczesnego portu w mieście Sateda na południowo-zachodnim wybrzeżu Anatolii
WSPÓŁCZESNOŚĆ
Stocznia Bieleńska w Sateda jest potężnym przedsiębiorstwem budującym nawet największe statki i okręty m.in. 314-metrowe tankowce czy prawie 333-metrowe lotniskowce. Obecnie prace stoczni skupiają się budowie jednostek handlowych i wojennych oraz dokonywaniu remontów okrętów wojennych Marynarki Wojennej RB.
Jednostki cywilne budowane obecnie dla bialeńskich linii żeglugowych
Okręty wojenne znajdujące się obecnie w ofercie stoczni
HISTORIA
Przedsiębiorstwo powstało jako Stocznia im 1 Maja i w okresie marca 2014 do listopada 2019 mieściło się w Mesjano.
Największą jednostką zbudowaną w stoczni im. 1 Maja w Mesjano był lotniskowiec o napędzie nuklearnym ORB „Republika Bieleńska” – okręt niedawno przeszedł okresowy remont właśnie w Mesjano.
Stocznia im. 1 Maja w Mesjano od początków istnienia Republiki Bialeńskiej budowała okręty dla Marynarki Wojennej. W zasadzie wszystkie okręty znajdujące się w składzie MW RB powstały w Mesjano… jedynym wyjątkiem był lotniskowiec ORB „Rzesza Bialeńska”, który uzyskano z Królestwa Hasselandu – ale jego remont został dokonany również w Mesjano.
W stoczni zbudowano (na przełomie 2013 i 2014) pierwsze duże okręty wojenne czyli lekki lotniskowiec ORB „Rewolucja Marcowa” i duże fregaty typu F-20. Stocznia jeszcze wtedy nie miała możliwości budowy większych okrętów. Jednak zarówno miasto, jak i stocznia rozwijały się równolegle z rozwojem Republiki – w połowie 2014 można już było budować duże i nowoczesne okręty wojenne.
W początkach sierpnia 2014 ruszył wielki projekt rozbudowy i unowocześnienia bialeńskiej floty wojennej. Zamówienie na nowe okręty, w tym lotniskowiec o napędzie atomowym LN-71 (nazwany potem ORB „Republika Bialeńska”) – zostało oczywiście złożone w rodzimej stoczni. Była to ogromna szansa zarówno dla przedsiębiorstwa, jak i samego miasta Mesjano.
6 sierpnia 2014
Kontrakt na budowę okrętów wojennych dla MW RB.
Dowództwo Sił Zbrojnych zamawia n/w okręty wojenne dla marynarki Wojennej RB:
1. Dwa niszczyciele wyposażone w zaawansowany zintegrowany system radarowy, dla automatycznego wykrywania celów powietrznych i morskich (odpowiednik realowego AEGIS) o następujących parametrach:
– wyporność standard – 6610t
– wyporność pełna – 8300t
– długość – 154m
– szerokość – 20,5m
– zanurzenie – 6,1m (9,3 z obudową sonaru)
– moc maszyn – 75000 kW
– prędkość – 32w
– załoga – około 300 ludzi.
Uzbrojenie:
– działo automatyczne 127mm o lepszych parametrach niż używana w MW obecnie GSU-1-127,
– dwa wielolufowe zestawy artyleryjskie w kalibrze 20-25mm,
– dwa bloki pionowych wyrzutni rakiet różnego zastosowania – łącznie 96 wyrzutni,
– dwie poczwórne wyrzutnie rakiet przeciwokrętowych MSS-4-1,
– dwie potrójne wyrzutnie torped ZOP ST-533.
2. Trzy fregaty klasy F-30 wykonane wg. zmodyfikowanego projektu (systemy uzbrojenia – analogiczne do niszczycieli)
3. Dwa myśliwskie okręty podwodne o napędzie atomowym.
– wyporność nawodna – 6500t
– wyporność podwodna – 7200t
– długość – 97m
– szerokość – 11,3m
– prędkość – 30w
– załoga – około 100 ludzi.
– uzbrojenie 6 wt 533 (przystosowane też do wystrzeliwania pocisków rakietowych), z zapasem 38 torped/rakiet
4. Okręt zaopatrzeniowy klasy SS-400
7 sierpnia 2014
W związku z uzyskaniem dodatkowych środków finansowych z budżetu państwa Dowództwo Sił Zbrojnych rozszerza zamówienie o lotniskowiec o napędzie atomowym o następujących parametrach:
– wyporność standard – 90000t
– wyporność pełna – 106000t
– długość – 333m
– szerokość – 41m KLW (pokład startowy do 90m)
– zanurzenie – 11,3
– napęd – 2 reaktory atomowe (210000 kW)
– prędkość – 32w
– załoga – około 3500 + 2500 personel lotniczy
Uzbrojenie:
– 3-4 wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet plot.,
– 3-4 wielolufowe zestawy artyleryjskie w kalibrze 20-25mm,
– możliwość bazowania około 90 samolotów i śmigłowców
Budowa lotniskowca ORB „Republika Bialeńska”
26 stycznia 2015
Dowództwo Sił Zbrojnych zamawia kolejne okręty wojenne dla Marynarki Wojennej RB:
1. Dwa niszczyciele typu D-80.
2. Fregatę klasy F-30M.
3. Cztery korwety klasy K-40
4. Dwa myśliwskie okręty podwodne o napędzie atomowym klasy SN-90
Ponadto w związku w budową kolejnych korwet K-40 oraz zmianą sytuacji geograficznej (zwiększenie wód okalających lądy należące do RB oraz zmianą statusu wód pomiędzy Wyspą Bialeńską, a Anatolią – które przestały być wodami granicznymi), Marynarka Wojenna kieruje do przebudowy na okręty patrolowe wg standardu P-100, cztery okręty rakietowe R-50. Cena korwet powinna uwzględniać wykorzystanie systemów artyleryjskich GSA-2-40 (fregaty i korwety mają konstrukcję modułową) pozostały po modernizacji fregat F-30 do standardu F-30M oraz wyrzutni rakiet MSS-2-1 zdjętych z przebudowywanych okrętów rakietowych.
Stocznia realizowała nie tylko zamówienia od Marynarki Wojennej RB, ale również kontrakty zagraniczne dla zaprzyjaźnionych wówczas państw Królestwa Hasselandu oraz Cesarstwa Brodryjskiego.
20 sierpnia 2016
W Stoczni imienia 1 Maja w Mesjano trwają intensywne prace przy budowie serii nowych fregat przeznaczonych dla Marynarki Wojennej Republiki Bialeńskiej (4 jednostki) oraz dla Królewskiej Marynarki Wojennej Hasselandu (2 jednostki).
Będą to nowoczesne okręty budowane pod kątem m.in. niskiego skutecznego pola odbicia promieniowania radarowego, o długości 121 metrów i wyporności około 3700 ton. Przy czym fregaty dla MW RB będą nieco różniły się uzbrojeniem od jednostek budowanych dla MW KH – z racji niewielkiej liczebnie floty Królestwa Hasselandu jednostki dla tego kraju przeznaczone muszą mieć większą zdolność zwalczania celów nawodnych, niż jednostki przeznaczone dla MW RB, gdzie przy o wiele większej liczebnie flocie nowe fregaty będą pełniły głownie rolę okrętów eskortowych.Stąd fregaty dla Republiki Bieleńskiej (w MW RB oznaczone jako typ 145) będą miały działo szybkostrzelne o kalibrze 76mm, a fregaty dla Królestwa Hasselendu większą armatę morską o kalibrze 127mm. Inne (słabsze) będzie też rakietowe uzbrojenie przeciwokrętowe jednostek dla MW RB – gdyż ze względu na przeznaczenia jednostek na plan pierwszy wysuwają się możliwości zwalczania celów powietrznych i okrętów podwodnych oraz systemy elektroniczne. Jednostki dla MW KH będą więc silniej uzbrojone, a przez to droższe… co jest podyktowane też tym, że te dwie fregaty będą zapłatą za przejęcie od MW KH lekkiego lotniskowca. Marynarce Wojennej RB wystarczą okręty nieco tańsze, ale budowane w większej liczbie.
22 sierpnia 2016
Stocznia im. 1 Maja w Mesjano zgodnie z zamówieniem otrzymanym od Sił Zbrojnych Republiki Bialeńskiej rozpoczęła budowę dwóch kolejnych niszczycieli typu D-80.
W stosunku do jednostek budowanych poprzednio (D-81 do D-86) na zamówienie odbiorcy dokonano niewielkiej korekty uzbrojenia lufowego. Budowane wcześniej niszczyciele tego typu miały po dwa stanowiska 6-lufowych działek napędowych kaliber 20mm – jedno na nadbudówce rufowej (nad hangarem śmigłowców), a drugie na niewielkiej dobudowie przedniej nadbudówki (przed pomostem bojowym). Na okrętach budowanych obecnie zrezygnowano ze stanowiska dziobowego – w toku eksploatacji okrętu okazało się ono mało efektywne, gdyż dysponowało dość ograniczonym sektorem prowadzenia ognia, a jednocześnie systemy elektronicznego przeciwdziałania okazały się bardzo skuteczne, podobnie jak nowe wersje kierowanych pocisków rakietowych wystrzeliwane z uniwersalnych wyrzutni pionowych.
Natomiast uznano za niewystarczająca obronę przed małymi jednostkami nawodnymi, które mogą skutecznie zaatakować stosunkowo duży okręt, w warunkach niewielkich akwenów, urozmaiconych wysepkami czy w okolicy portów lub w samych portach. Stanowią one cele zbyt małe i zbyt szybko poruszające się dla działa kalibru 127mm – w sytuacji gdy są blisko okrętu. Co prawda można je zwalczać za pomocą działka 20mm, ale jest ono umieszczone dość wysoko i ma ograniczone możliwości strzelania w dół, ponieważ jest przeznaczone do zwalczania m.in. pocisków rakietowych, ale dokonuje się tego w pewnej odległości od okrętu.
W tej sytuacji doraźnie z problemem radzono sobie poprzez montowanie na burtach obsługiwanych ręcznie karabinów maszynowych, jednak takie rozwiązanie też nie zawsze się sprawdzało i było tylko pewnego rodzaju ersatzem czy bronią pomocniczą do obrony przed małymi i szybkimi jednostkami. Na nowo budowanych niszczycielach zostaną zamontowane dodatkowo (w zamian za zlikwidowane stanowisko działka 6-lufowego na dziobie) dwa automatyczne i sterowane odległościowo (ale z możliwością przejścia na sterowanie ręczne) działka kaliber 25mm GSU-1-25 – przeznaczone głównie do bliskiej obrony przed małymi jednostkami nawodnymi, choć mogące również zwalczać cele powietrzne.
Jednocześnie za zgodą Dowództwa CSZ ujawniono, że stocznia im. 1 Maja zbudowała wcześniej serię niszczycieli dla Marynarki Wojennej CB. Były okręty będące rozwinięciem typu D-80, jednak o około 10m dłuższe i inaczej uzbrojone. Głównym uzbrojeniem lufowym pozostała automatyczna armata morska kalibru 127mm, jednak do obrony przeciwrakietowej użyto zamiast 6-lufowego działka 20mm – cięższego zestawu 7-lufowego o kalibrze 30mm. Zamiast dziobowego stanowiska działka przed pomostem ustawiono wyrzutnię pocisków rakietowych bliskiego zasięgu. Inaczej rozwiązano kwestię wyrzutni pionowych – na nieco mniejszych niszczycielach budowanych dla Marynarki Wojennej RB stosuje się 96 pionowych wyrzutni uniwersalnych (dla równych typów pocisków rakietowych), natomiast brodryjski odbiorca z racji innego typu używanych rakiet, innego przeznaczenia okrętu oraz większych jego rozmiarów zażądał umieszczenia 80 pionowych wyrzutni dla rakiet przeciwlotniczych oraz 48 wyrzutni pionowych dla manewrujących pocisków rakietowych klasy woda-ziemia (32) i rakietotorped (16). Uzbrojenie przeciwpodwodne było identyczne jak na okrętach bialeńskich czyli po 2 3-rurowe wyrzutnie torped ZOP.
Niszczyciele budowane dla Brodrii mają większą wyporność, nieco większy zasięg i silniejsze uzbrojenie – jednak z racji innego nieco przeznaczenia dysponują mniej skutecznym systemem wykrywania i śledzenia celów powietrznych, niż przeznaczone do działania w zespołach uderzeniowych i prowadzenia działań eskortowych niszczyciele bialeńskie.
30 sierpnia 2016
Stocznia im 1 Maja zwodowała i zakończyła budowę czterech fregat typu F-145 na zamówienie Sił Zbrojnych Republiki Bialeńskiej z przeznaczeniem dla Marynarki Wojennej RB. Okręty odbyły próby morskie i są gotowe do odbioru przez Dowództwo Marynarki Wojennej.
Równocześnie zakończono prace przy budowie fregat zamówionych przez SZ RB z przeznaczeniem dla Królewskiej Marynarki Wojennej Hesselandu. Okręty tego samego typu co fregaty dla MW RB zostały silniej uzbrojone ze względu na nieco inna specyfikę niewielkiej Marynarki Wojennej KH.
Sierpień i wrzesień 2016 były „złotym okresem” dla Stoczni im 1 Maja w Mesjano… oprócz wspomnianych już kontraktów stocznia budowała dla MW RB okręty pomocnicze oraz kolejne okręty lotniczo-desantowe.
29 sierpnia 2016
W stoczni im 1 Maja trwają zaawansowane prace przy budowie nowych jednostek desantowych dla Marynarki Wojennej RB.
Budowane są dwa duże (wyporność pełna 14000 t) okręty nowego typu L-800, przystosowane specjalnie do desantowania ciężkiego sprzętu za pomocą barek desantowych. Każdy z okrętów będzie mógł przewozić do 32 czołgów podstawowych lub do 90 lżejszych pojazdów pancernych oraz będzie dysponował możliwością przewozu 600 żołnierzy, jak również posiadał pokład lotniczy przystosowany do operowania kilku śmigłowców z możliwością hangarowania 6 własnych śmigłowców wielozadaniowych.
Dwa kolejne okręty to jednostki lotniczo-desantowe znanego już typu LHD, gdyż w MW RB eksploatowany jest od połowy marca 2014 ORB „Jan Leksy„
Ponadto w stoczni w końcowej fazie budowy znajdują się:
– 4 tankowce floty
– 4 okręty zaopatrzeniowe
– 4 okręty ratownicze
– okręt-baza sił specjalnych
– okręt-baza do prac podwodnych
– okręt walki radioelektronicznej
31 sierpnia 2016
Została zakończona budowa 3 serii okrętów pomocniczych dla MW RB:
– czterech okrętów zaopatrzeniowych floty typu UC-10
– czterech tankowców floty typu TF-200
– czterech okrętów ratowniczych typu RS-50
2 września 2016
Zakończono budowę dwóch okrętów desantowych-doków oraz budowę specjalistycznego okrętu pomocniczego do zabezpieczania wyspecjalizowanych prac podwodnych.
6 września 2016
Stocznia im. 1 Maja ukończyła budowę:
– okrętu logistycznego przeznaczonego jako baza sił specjalnych.
– okrętu rozpoznania radioelektronicznego.
– zamówionych wcześniej holowników portowych.
Jednym z kontraktów – może na niezbyt duże jednostki, ale ważnym ze względu na konieczność zastąpienia starszych jednostek patrolowych i trałowców, był kontrakt na 20 nowoczesnych okrętów uniwersalnych.
26 września 2016
Budowa uniwersalnych patrolowców dla MW RB
Zgodnie z zamówieniem otrzymanym z Sił Zbrojnych RB biuro projektowe stoczni im. 1 Maja w Mesjano opracowało uniwersalny okręt o wyporności 450 t (wym. 54 x 9 x 2,5 m) mogący pełnić różne role w zależności od umieszczonego wyposażenia:
1. Okręt patrolowy wód przybrzeżnych (wyposażony w szybką łódź motorową).
2. Trałowiec przybrzeżny (wyposażony w urządzenia do trałowania min).
3. Lekki stawiacz min (okręt zabiera 18 min morskich).
4. Mały okręt rakietowy (z dwoma wyrzutniami rakiet MSS-4-1 lub MSS-2-1).
5. Ścigacz okrętów podwodnych (boje sonarowe i torpedy ZOP 324mm).
Zgodnie z zamówieniem główne uzbrojenie we wszystkich wersjach stanowi (standardowa w MW RB) uniwersalna, automatyczna armata morska 76mm GSU-1-76, a uzbrojenie uzupełniają dwa wkm-y 12,7mm
Po przeprowadzeniu prób – Siły Zbrojne RB zamówiły dla Marynarki Wojennej 20 jednostek, które zastąpią zarówno okręty patrolowe typu P-100, jak i trałowce typu T-200.
W dniu 24 listopada 2019, na skutek postępujących zmian ustrojowych na terenie Dżamahiriji Bialeńskiej przedsiębiorstwo zostało przeniesione z Mesjano do nowo wybudowanego portowego miasta Sateda na południowo-wschodnim wybrzeżu Anatolii.